Yosemite

Zondag 6 april (happy birthday mams :) )..

Op het programma voor vandaag staat een bezoek aan Yosemite National Park. We verblijven vlakbij, ongeveer 20 minuten rijden. Ook hier zien we onderweg weer veel sneeuw langs de kant van de weg liggen, dus we houden ons hart vast. We komen aan bij de ingang en gelukkig hier geen sneeuwkettingen verplicht of iets. Wel moeten we eerst 35 mijl rijden. Het visitor centre wat aan deze kant van het park ligt is dicht!! Ach, er zijn minder mooie wegen die je kunt rijden, dus dat scheelt weer. Na ongeveer 55 minuten rijden komen we een bordje tegen: tunnel ahead. 10 ft 6 inch at the curb. Wij zijn 12 feet hoog. Onderweg naar de tunnel toe zijn we al wel meerdere campers en bussen tegengekomen, dus dat moet goed gaan. TOch wachten we even tot er een andere camper of bus komt die ons voorgaat. Wat denk je? DIe kwam niet! DUs na circa 10 minuten besloten we het er toch op te wagen. Wat een ervaring. Al toeterend en seinend met het grote licht rijden we over het midden van de weg de tunnel door. De tunnel was hooguit een meter of 400, maar wat duurt dat dan lang zeg. Het dak zat er nog op en verder ook geen gekke dingen. Waarom zetten ze zulke borden dan neer? Als het toch wel past met een 12 ft camper..

Bij het uitkomen van de tunnel is het knetterdruk op de parkeerplaats, en ineens zien we waarom: een prachtig uitzicht over Yosemite, oftewel Tunnel View. Stoppen dus! Fotoooooo's! Na wat foto's te hebben gemaakt rijden we verder en komen we bij de waterval Bridal Veil. Omdat het voorjaar is en de sneeuw smelt, zijn de watervallen duidelijk aanwezig. Ook bij Bridal Veils toppen we voor wat foto's en late rook nog een keer bij de upper (en naar later blijkt ook de lower) Yosemite Falls. Inmiddels zijn we nog steeds niet bij het visitor centre geweest. Je komt onderweg telkens zulke mooie dingen tegen en of je er nog terugkomt weet je niet. Zekere voor het onzekere nemen dus en stoppen. 

Eindelijk komen we bij ht visitor centre en ook hier vragen we weer welke trail we kunnen doen. We willen wel een stukje omhoog, maar het moet niet te gek. Hij geeft aan dat we dan de Vernall fall trail kunnen doen. De is niet te lang en gaat iets omhoog. Lengte is circa 1,3 km enkele reis. Aangekomen bij deze waterval ziet Erik nóg een waterval. Die ligt wel een heel stuk hoger, maar we besluiten toch om er naar toe te lopen. Een hele klim omhoog, met op een gegeven moment behoorlijk wat traptreden die helaas niet allemaal gelijk zijn en kris kras liggen. Gelukkig word je uiteindelijk wel beloond met een mooi uitzicht over de waterval. We kunnen nog een stukje omhoog, maar besluiten dit niet te doen, want we willen ook nog een andere, korte, trail lopen en het is inmiddels al 15.30uur. 

We lopen dus terug naar beneden en oei, dat is misschien nog wel zwaarder dan omhoog klimmen. Met de bus (die rijden door het park rond om de mensen bij de vershcillende stops af te zetten) gaan we naar de volgende halte. De trail is vrijwel vlak en je kunt kieen uit de geasfalteerde route of de route door het bos. Uiteraard kiezen wij het laatste :) . Na ongeveer 1.6 km komen we aan bij Mirror Lake. Echt een meer is het (nog) niet te noemen, het is meer een soort van beek. Toch wel een mooie plek, het zonnetje schijnt en de temperatuur is goed. TOch blijven we niet te lang. We moeten ook nog teruglopen en we moeten nog naar de campground (ongeveer 1,5 uur) rijden. De uiteindelijke conclusie is: we zijn heel blij dat we Yosemite toch hebben opgenomen in ons reisschema Prachtige natuur! Daar hebben we wel de kustroute voor moeten laten.

Rond 19uur komen we aan bij de campground, die we gelukkig al gereserveerd hadden. Er hangt netjes een plattegrond met onze plaats. Daar rijden we eerst naar toe en het blijkt een heerlijk rustige plaats te zijn, vlakbij de toiletten en douches. We moeten ook nog wat eten, dus rijden het bruisende Groveland in. We komen al vrij snel een restaurant tegen en gaan daar eten. Komen we binnen, zijn we gewoon de enige! Of dat nou een goed teken is? Terwijl wij al aan tael zitten en ons eten hebben besteld, komen er, gelukkig, meer gasten binnen. Erik loopt even terug nar de camper om wat op te halen, want we moeten toch wachten op het eten. Hij staat bij de camper en hoort ineens (het is pikkedonker op de parkeerplaats en er is bijna niemand): do you like it? (eigenlijk meer een: djoelaikit?). What do I like? Die meneer was kennelijk in voor een praatje, want hij bedoelde de camper. Erik antwoorde daarop en er kwam een hele rits vragen van de man. Met hoeveel we in de camper zaten, 2 dus. Volgens hem konden we wel een goede party houden in zo'n grote camper met ons 2-en. Blijkt wel weer dat de Amerikanen, over het algemeen, echt vriendelijk, maar ook retenieuwsgierig, zijn!

Beide zijn we erg moe, dus zodra het eten op is, rijden we terug naar de campground. Vannacht is de laatste nacht in de camper. TOch wel gek, was toch ons huisje de afgelopen 2,5 week :).