Bryce Canyon

29-03-2014

Wanneer we 's ochtends vertrekken is er nog steeds niemand bij de receptie aanwezig. De kosten van de campground zijn $30,- maar wij hebben alleen maar briefjes van $20,-.. Wat doe je dan? Juist, de zuunige Hollander spelen en $20,- in een enveloppe. 

De rit naar Bryce is een korte, circa 30 minuten. Onderweg komen we door een ontzettend mooi landschap, camper aan de kant en foto's maken maar weer hé.. Bij aankomst in Bryce laten we de gekochte Nationals Parks Pass zien en we mogen doorrijden. Uiteraard gaan we wederom langs het visitor centre en we vragen welke trails open zijn. We hoorden namelijk van de dame op de campground die bij Bryce werkt, dat het afgelopen woensdag nog behoorlijk heftig heeft gesneeuwd. De man van de infortiedesk geeft aan dat het een mooie tocht is wanneer je begint met de 'Queens garden trail', dan niet teruggaat, maar de 'Navajo Loop Trail' volgt, terug naar boven. Hiervoor moeten we eerst naar Sunrise Point en daar de RV parkeren. Het is nog relatief rustig, dus de camper kan makkelijk geparkeerd worden. Wanneer we naar het begin van de trail lopen, zie je gelijk de pracht van de canyon. Wooow. En daar mogen we naar beneden? In tegenstelling tot de Grand Canyon waar de 'eenvoudigere' trails alleen maar bovenlangs gaan, kun je in Bryce dus wel echt in de canyon. Wanneer we nog geen 500 meter gelopen hebben, staan er 2 Amerikaanse stellen foto's te maken en wij zijn met elkaar aan het kletsen, dus ja hoor: Hiiiii!! Are you from around here? En dan begint het Nederland riedeltje weer opnieuw. Het blijft wel grappig om te vertellen dat je uit Nederland komt, want de Amerikanen vinden het maar wat bijzonder, haha! Wat dat betreft past Mariska wel in Amerika, ook zo'n kletser ;) .

De trail loopt langzaam af naar beneden, de canyon in. Heel leuk, maar er komt een moment waarop je je beseft: sh*t, what comes down, must go up (oké, eigenlijk is het anders om, maar dit komt in ons geval niet zo uit). We lopen een schitterende route, ongeveer 5 kilometer in totaal, en komen de mooiste dingen tegen. Vergezichten, en beneden in de canyon bomen, sneeuw en veel bijzondere rotsformatie. En ja, dan komt het punt dat je weer omhoog moet, jongens jongens, wat een klim zeg. Maaaaaar, we made it :D . Onderweg naar boven kom je ook weer de mooiste uitzichten tegen, dus dat maakt veel goed. 

Rond 12.30uur komen we boven aan, bij Sunset Point. Vanaf hier is het ongeveer 0.5 mijl (800 meter) naar het vertrekpunt SUnrise point. Dit stuk is vlak, en ook hier heb je weer een mooi uitzicht over de canyon en kun je goed zien waar je hebt gewandeld, wauw, prachtig, geweldig, AWESOME!!! 

We rijden vervolgens nog een stuk verder, want Bryce Canyon is meer dan alleen de trail die wij hebben gelopen, naar Farview Point. Veel van de andere trails zijn nog gesloten, vanwege de sneeuw die er nog ligt. Heel apart, want het was helemaal niet koud, een graad of 15. Het uitzicht bij Farview point valt een beetje tegen, het ligt erg hoog, op circa 8000 ft (ongeveer 2600 meter), dus er ligt veel sneeuw en het lijkt alsof er, niet al te lang geleden, een flinke bosbrand heeft gewoed, want de bomen zijn kaal en zwart.. Dan rijden we maar terug naar Inspiration Point. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op, dat wat ze noemen, Bryce Amphitheater. 

Dit soort 'natuurwonderen' zijn echt overweldigend en ja, de foto's zijn al mooi, maar als je nog nooit in West-Amerika geweest bent, zet dit dan echt op je to-do travel list (en boeken bij Mariska natuurlijk ;) ), want dit moet je zien voor je je voor kunt stellen hoe prachtig het is. Ben je al wel in West-Amerika geweest, dan weet je vast precies wat we bedoelen.

Rond 14.30uur (precies volgens schema) vertrekken we voor een 2,5uur durende rit via Cedar City naar de omgeving van Zion, waar we morgen naar toe gaan. Er is een kortere weg, maar onze Good Sam routebeschrijving (een site voor reizigers met een RV) geeft aan dat op de kortere route een tunnel is van 11 ft en wij zijn 12 ft hoog, we gokken het er maar niet op en rijden dan liever wat mijlen om. De campground die we hebben uitgezocht ligt in Hurricane, Uta, ongeveer 25 mijl van Zion. We komen om 17.10uur aan en ook hier is de receptie gesloten, maar er hangt een late arrival informatie bord. Er zijn nog 2 plekken vrij (dit geven ze meestal wel netjes aan), nummer 13 en 80. Onze voorkeur heeft nummer 80, maa rhelaas VOL, dan naar nummer 13, ook VOL. Okeeeee, wat nu? Gelukkig hebben we een Good Sam app waar heel veel campgrounds in te vinden zijn en er blijkt nog een campground in Hurricane te zijn. Het is 4 mijl rijden naar deze campground net iets buiten Hurricane. Bij aankomst is ook hier de receptie gesloten, maar gelukkig hangt er een telefoon en een telefoonnummer wat je kunt bellen. Mariska belt en er wordt netjes opgenomen: Hi, this is JIM. Gevraagd of hij nog plek heeft voor een RV voor 1 nacht en dat heeft hij. Ik kom eraan zegt 'ie. Blijkt later dat hij op het terrein van de camping woont. Grappige man, wan took hij vraagt weer waar we vandaan komen en nadat we dit gezegd hebben komt er een heel verhaal over 3 met elkaar reizende gezinnen die op zijn campground hadden gestaan (hij was toen nog eigenaar van de eerste camping waar we vanavond waren), waarvoor hij wat geregeld had wat niet standaard was en daarvoor heeft hij een paar 'wooden shoes'  van deze mensen gekregen. Leuke verhalen zijn dat :) . 

Nu zitten we bij de McDonalds gebruik te maken van het wifi netwerk (en dat voor maar $1,- voor een beker drinken haha), omdat deze op de camping niet werkt.

We hebben weer wat foto's geplaatst van de afgelopen dagen. Morgenochtend gaan we dus eerst naar Zion om verolgens door te rijden naar 'fabulous Las Vegas'. We verwachten dat we hier zeker wel wifi hebben en proberen dus morgen een up to date blog te schrijven.