Update

Zo.. Weer eens een keer een update :). 

Waar waren we gebleven? Zondag, 30 maart, zijn we naar Zion National Park geweest. Helaas was het behoorlijk bewolkt en frisjes. Bij aankomst in Zion, het was behoorlijk druk, zijn we eerst naar het visitor centre gereden. Gevraagd welke trails er open waren, vrijwel allemaal, maar vanwege het slechtere weer en de vooruitzichten (regen!!) raadde de medewerker ons aan de Emerald Pools trail te lopen. Na de korte uitleg, wil Erik kijken in het winkeltje.. Daar ziet hij iets ĺeuks; je kunt een bighorn adopteren. Dat is echt iets voor hem, dus we vragen hoe het in zijn werk gaat. We mogen een knuffel bighorn uitzoeken en moeten een formulier invullen. Je kunt je adoptiebighorn een naam geven en Erik roept als eerste: we noemen hem 'horny. Euhh, nee laten we dat maar niet doen whahaha.. Uiteindelijk wordt her Roady (vernoemd naar onze camper, van de verhuurder Road Bear). Dus we hebben gezinsuitbreiding ;). 

Voor het begin van de trail moeten we ongeveer 10 minuten rijden. Er zijn overal voldoende parkeerplaatsen, al vragen we ons echt af hoe knetterdruk het in de zomer wel niet moet zijn hier, dus de camper wordt vlakbij de start van de trail geparkeerd. Dan is het weer: de paden op, de lanen in. Na een kort, vrij vlak stuk, komen we aan bij de Lower Emerald Pools, mooi, maar niet overweldigend (of klinkt dat heel verwend?). We vervolgen de trail naar de Middle Emerald Pool. Het is een leuke trail om te lopen, je klimt een behoorlijk stuk en de paden zijn smal en met veel trappetjes, goed voor de beenspieren.  Na een korte stop bij de MEP klimmen we weer verder omhoog en ineens.... HAGEL!! Maar dat hebben we niet besteld. Probeer op zo een plek, midden in de natuur maar eens te schuilen, lukt natuurlijk niet hé, want d ehagel komt gewoon tussen de bomen door. Na een bui van circa 10 minuten kunnen we weer verder naar het eindpunt: de upper Emerald Pool. En ja ook deze is mooi, maar niet overweldigend. We hadden er meer van verwacht. Doordat de tocht echter wel heel leuk is om te lopen, is het geen straf om dezelfde weg terug te moeten. Gelukkig omlaag dit keer :). We wandelen terug naar de camper en besluiten om toch de route naar het einde van Zion te rijden. Ongeveer 15 minuten. Het is een prachtig nationaal park, maar na het overweldigende van de Grand Canyon en Bryce is dit wel een beetje 'gewoon'. Al kennen we dit soort hoge rotsformaties in Nederland niet natuurlijk, onderweg hebben we het al behoorlijk vaak gezien. Na een korte stop, en een foto met Roady, toeren we via dezelfde weg en het leuke plaatsje Springdale (ligt net voor Zion) richting de snelweg. Op naar onze volgende bestemming: Las Vegas! 

Voordat we ZIon bezochtten, hebben we een hotel geboekt in las Vegas. Er zijn zoveel hotels dat het echt moeilijk is om een keuze te maken. Gaan we voor goedkoop, CIrcus Circus, of kiezen we wat extra's, Luxor hotel, of.... Doen we knettertje gek en gaan we naar the Mirage? En ja, die laatste is het geworden. Kost net zoveel als alle campgrounds tot nu toe bij elkaar, maar ach, doe eens gek. Het adres is ingevoerd op de tom tom. En het blijkt maar weer dat (s)tom (s)tom niet altijd gelijk heeft, want ze stuurt ons naar Downtown Las Vegas.. Heel apart. Na wat gepuzzel vullen we maa rin dat we naar S Las Vegas Blvd willen 0ftewel SOuth las Vegas Boulevard), da tklinkt wel alsof het 'the Strip' is.. En idd, dat klopt. Ineens rij je met je camper van meer dan 8 meter op dé weg van Las Vegas, wat een avontuur. Bij het hotel is een RV/oversized cars parking, waar we de camper voor nop neer kunnen zetten. He tis ongeveer 7-8 minuten lopen naar de receptie. Altijd een leuk moment, inchecken.. Welke kamer krijg je en hoe zie 'ie eruit? We krijgen kamer 24076 toegewezen, op de 24e verdieping. Via het casino lopen we naar de liften. De kamer die we gereserveerd hebben heeft 2 gedeelde liften met de 25e etage, perfect dus, want het hotel heeft in totaal 3000 kamers. Als je dan op verdieping 10 zit en je moet je lift delen met een stuk of 2500 andere kamers, dan wordt het leuk. Uiteraard is er voor deze verdiepingen wel meer dan 1 lift, maar we hebben er geen 10 geteld.. De lift brengt ons supersnel naar boven. De gang waar je in komt nadat je uit de lift stapt; die is immens lang! Blijkt dat we een heel stuk moeten lopen, maakt niks uit, is het vast waard. We zijn er! Kaartje in de deur en jeps, een hele mooie kamer. Wat doe je als eerste op je kamer? Uitzicht bekijken en dat was echt een OMG momentje.. We kijken direct op de Strip en zien mensen, een vulkaan, de eiffeltoren, de Venetiaanse grachten en lichtjes, heel veel lichtjes. Eerst eens rustig de hotelinfo lezen om vervolgens de Strip op te gaan. Wat een drukte.. We komen al snel bij een winkelcentrum, Miracle Mile, en gaan hier naar binnen. Na een paar minuten komen we op een soort van pleintje, met wat restaurants. Gezien de lange rit en het feit dat we nog niet gegeten hadden, gaan we bij een restaurant zitten. En met dat we gaan zitten kijken w eomhoog en zien daar iets bizars.. Een plafond geschilder als de lucht.. ZO levensecht dat Mariska aan het twijfelen kwam: zitten we buiten of binnen? Maar natuurlijk zitten we binnen, want net was het buiten al donker :). Na een lekkere maaltijd zijn we weer verder gewandeld. Rond 22.00uur vinden we het prima en lopen teurg naar het hotel. Een flinke wandeling, want rond 23.00uur komen we op de kamer aan. Lekker slapen in een grooooot bed. Morgen fris weer op en Las Vegas bij daglicht verkennen. 

Het was niet de bedoeling om nu al weer zo een ontzettend lang verhala te typen, want we wilden ook de volle dag in Vegas, 1 april en vandaag, 2 april, al uittypen.. Echter we zijn beide moe en doen dus beide onze oogjes toe. Morgen een update van de afgelopen dagen (dan volgen er ook weer wat foto's).